Saturday, March 28, 2009

റസൂലേ,നിന്‍ കനിവാലേ ! റസൂല്‍ പൂക്കുട്ടിയുമായി അഭിമുഖം-ഭാഗം ഒന്ന്.



‘ഓസ്കാര്‍‘ മലയാളിയുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായി മാറിയത് കൊല്ലം ജിലയിലെ വിളക്കുപാറ എന്ന ഗ്രാമത്തില്‍ ജനിച്ച് വളര്‍ന്ന റസൂല്‍ പൂക്കുട്ടി എന്ന യുവാവിലൂടെയാണു.കോളേജ് മാഗസിനിലേയ്ക് ആരുടെയെങ്കിലും ഒരു അഭിമുഖം തയ്യറാക്കണം എന്ന് മാഗസിന്‍ എഡിറ്റര്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോള്‍,ഒരിക്കലും കരുതിയില്ല,പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല അതു റസൂലിന്റെ അഭിമുഖമാകുമെന്നു.ഓസ്കാര്‍ സ്വീകരിച്ചു കൊണ്ടു റസൂല്‍ നടത്തിയ പ്രസംഗത്തില്‍ പറഞ്ഞതു പോലെ,ഇതു കേവലം ഒരു അഭിമുഖം അല്ല എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ചരിത്രമാണു.

ആദ്യം ഫോണ്‍ ചെയ്തപ്പോള്‍ തന്നെ വളരെ അടുപ്പത്തോടെ സംസാരിക്കുകയും.ചോദ്യങ്ങള്‍ മെയില്‍ ചെയ്യാം എന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍,അതിനുള്ള ഉത്തരങ്ങള്‍ ഞാന്‍ തന്നെ എഴുതണ്ടേ എന്നു നിഷകളങ്കമായി വിഷമത്തോടെ ചോദിക്കുകയും ചെയ്ത റസൂലിനെ കുറിച്ച്,കേവലം കുറച്ചു മണിക്കൂറുകള്‍ മാത്രമുള്ള ഒരു പരിചയം കൊണ്ടു ഞാന്‍ പറയട്ടെ,ഓസ്കാര്‍ ഈ മലയാളിയെ ഒരു രീതിയിലും ബാധിച്ചിട്ടില്ല. തിരക്കുകള്‍ ഉണ്ടായിട്ടും ഒരു മടിയും കൂടാതെ ഒരു ടെലിഫോണ്‍ അഭിമുഖത്തിനു സമ്മതിച്ച റസൂലിനു ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി !! ഭാരതത്തിന്റെ അഭിമാനമായ റസൂല്‍ പൂക്കുട്ടിയുമായി നടത്തിയ ടെലിഫോണ്‍ അഭിമുഖത്തിന്റെ ആദ്യ ഭാഗം.



ചോ:റസൂല്‍ പൂക്കുട്ടിയാണോ ഇപ്പോള്‍ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സന്തോഷവാനായ വ്യക്തി?

ഉ:I Dont Think So...Happiness എന്നു പറയുന്നത്‌ റിലേറ്റിവ്‌ ആയ ഒരു കാര്യമല്ലേ.എനിക്കു തോന്നുന്നില്ല ഞാന്‍ എന്തെങ്കിലും വലിയ സംഭവം ചെയ്തു എന്ന്.ശരിയാണു,ആ ഒരു അവാര്‍ഡ്‌ കിട്ടിയപ്പോള്‍ തോന്നിയിരുന്നു അതൊരു വലിയ സംഭവമാണെന്നു,നോമിനേഷന്‍ കിട്ടിയപ്പോള്‍ തോന്നിയിരുന്നു വലിയ ഒരു സംഭവമാണെന്നു.പക്ഷേ അതു കഴിഞ്ഞു,അതിന്റെ ഒരു ഷൈന്‍ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു.

ചോ:റസൂല്‍ വരുന്നത്‌,അംഗബലം വച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ ഒരുപാട്‌ പേരുള്ള ഒരു വലിയ കുടുംബത്തില്‍ നിന്നാണു .ഞങ്ങളുടെ ഒരു ജനറേഷനില്‍ അധികം കാണാന്‍ കഴിയാത്ത ഒന്നാണത്‌,കൂടിപ്പോയാല്‍ 2 അല്ലെങ്കില്‍ 3.ആ ഒരു കുടുംബപശ്ചാത്തലത്തില്‍ നിന്നു വരുന്നതിന്റെ Advantages എന്തൊക്കെയാണു.?

ഉ:തീര്‍ച്ചയായും ഒരുപാട്‌ Advantages ഉണ്ട്‌.നമ്മള്‍ ഇന്ത്യാക്കാരുടെ ഏറ്റവും വലിയ Strength എന്നു പറയുന്നത്‌ നമ്മുടെ Family Tie Ups ആണു.ഒരുപാട്‌ സഹോദരങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നു പറഞ്ഞാന്‍ അതു വലിയ ഒരു Strength തന്നെയാണു..നമുക്ക്‌ പണമല്ല വലുത്‌,ബന്ധങ്ങളാണു.നമുക്ക്‌ ഒരു Crisis ഉണ്ടാകുമ്പോള്‍ എല്ലാവരും ഓടിയെത്തുക,എല്ലാവരുടെയും Support ലഭിക്കുക.പിന്നെ നമുക്ക്‌ 4-5 സഹോദരങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ അഞ്ചു സഹോദരങ്ങള്‍ക്കും അഞ്ചു ബന്ധങ്ങള്‍ ആണുള്ളത്‌.പിന്നെ അവരോരുത്തര്‍ക്കും അവരവരുടെ സുഹൃത്തുബന്ധങ്ങളുണ്ട്‌.അപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഒരു പ്രോബ്ലം വന്നാല്‍ അച്ചനും അമ്മയും മാത്രമല്ല,നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുകള്‍ മാത്രമല്ല,നിങ്ങളുടെ ബന്ധുക്കള്‍ മാത്രമല്ല.ഈ അഞ്ച്‌ അല്ലെങ്കില്‍ എട്ടു പേരുടെ ബന്ധത്തിലുള്ള ഒരു കൂട്ടം ആളുകളാണു നിങ്ങള്‍ക്കു Strength ആയി നില്‍ക്കുന്നത്‌.ഒരു വലിയ സമൂഹമാണു.അങ്ങനെ സാമൂഹികപരമായി വലിയ ഒരു Strength ഉള്ള സംഭവമായി ആണു ഞാനിതിനെ കാണുന്നത്‌.ഒരു വലിയ Social Event.

തീര്‍ച്ചയായും എനിക്കതിന്റെ Advantages ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്‌.തളര്‍ന്നു പോകുന്ന രീതിയില്‍ ഉള്ള Crisis ഉണ്ടായപ്പോഴൊക്കെ നമ്മുടെ സഹോദരങ്ങളും ബന്ധുകളും അവരുടെ സുഹൃത്തുബന്ധങ്ങളുമൊക്കെയാണു നമ്മുടെ Strength.പണം ഇന്നു വരും നാളെ പോകും.ഞാന്‍ ഇവിടെ വരെയെത്തിയതില്‍ My Family Has Played A Great Great Role.

ചോ:റസൂലിന്റെ സ്കൂള്‍ ലൈഫ്‌ എങ്ങനെയായിരുന്നു.അതിന്റെ ഒരു Experience ഒന്നു പറയാമോ?

ഉ:സ്കൂളില്‍ പഠിക്കാന്‍ വേണ്ടി പോയതായിട്ട്‌ എനിക്ക്‌ യാതൊരു ഓര്‍മ്മയുമില്ല.ഞാന്‍ സ്കൂളില്‍ പോകുന്നത്‌ കളിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണെന്നുള്ള ഒരോര്‍മ്മയാണു എനിക്കുള്ളത്‌.അപ്പോള്‍ സ്കൂളിനെ കുറിച്ചു മൊത്തത്തില്‍ കളിച്ച്‌ വളര്‍ന്ന ഒരു സ്ഥലമായിട്ടാണു മനസിലുള്ളത്‌.നമ്മുടെ ഒരു Social & Mental Development ന്റെ ഭാഗമാണു സ്കൂള്‍.പിന്നെ എനിക്ക്‌ ഓര്‍മ്മയുള്ള ഒരു സംഭവം അഞ്ചാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത്‌,എപ്പോഴോ ഒരിക്കല്‍ മലയാള പാഠപുസ്തകം ഉറക്കെ വായിക്കുന്ന ഒരു സംഭവമുണ്ട്‌.ടീച്ചര്‍ ക്ലാസ്സില്‍ വായിക്കാന്‍ പറയുന്ന നേരത്ത്‌ ഒന്നുകില്‍ വായിക്കില്ല,അല്ലെങ്കില്‍ മനസ്സില്‍ വായിക്കും.ആ മനസ്സിലെ വായനയില്‍ നിന്നും ഉറക്കെ വായിക്കാനുള്ള ഒരു ധൈര്യത്തിലേയ്ക്ക്‌ വരുന്നത്‌ അപ്പോഴാണു.അതു പോലെ വെള്ളിയാഴച്ചകളില്‍ ആര്‍ട്ട്‌ പീരിയഡ്‌ എന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്‌.പൂക്കള്‍ ഒക്കെ പറിച്ചു കൊണ്ട്‌ വന്നു,എല്ലാവരുടേയും മുന്നില്‍ പാട്ടു പാടുകയും കവിത ചൊല്ലുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുന്ന ഒരു പീരിയഡ്‌.അപ്പോള്‍ അവിടെ വച്ച്‌ ആദ്യമായി എല്ലാവരുടേയും മുന്നില്‍ വച്ച്‌ പാട്ട്‌ പാടിയ സംഭവം,മലയാള പാഠപുസ്തകം ഉറക്കെ വായിച്ച സംഭവം,ഇതൊക്കെയാണു ഒരു സ്റ്റുഡന്റ്‌ എന്ന നിലയില്‍ മനസ്സില്‍ തങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന സംഭവങ്ങള്‍.അപ്പോളങ്ങനെയൊരു Mental Developement ഉണ്ടാകുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു Courage ഉണ്ടല്ലോ,എന്തും ചെയ്യാം,എന്തിനേയും Face ചെയ്യാം എന്നൊരു Courage.ഈ പറഞ്ഞ ഒരു Courage ഉണ്ടാക്കി തന്ന രണ്ടു Incidents ആണു ഇതു രണ്ടും.അപ്പോള്‍ സ്കൂള്‍ എന്നു പറയുന്നത്‌,എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം മൊത്തത്തില്‍ മാനസികമായ,വൈകാരികമായ ഒരു Developement ന്റെ ഭാഗമാണു.എനിക്കു തോന്നുന്നില്ല സ്കൂളില്‍ ഒരുപാടൊക്കെ പഠിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു.

ഇന്നത്തെ ഒരു Competitive Atmosphereല്‍ കുട്ടികളെ നമ്മള്‍ ഉന്തി തള്ളി പഠിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ അതിനു ഒരുപാട്‌ Dangers ഉണ്ട്‌.സമൂഹത്തോട്‌ വിമുഖരായി നില്‍ക്കുന്ന ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിസമൂഹത്തെയാണു അതു ഉണ്ടാകുന്നത്‌.

ചോ:ഒറ്റവാക്കില്‍ ,റസൂല്‍ പൂക്കുട്ടിയ്ക്ക്‌ സ്കൂള്‍ എന്താണു?

ഉ:Beautiful Memories Of My Childhood

ചോ:എങ്ങനെയുള്ള ഒരു Student ആയിരുന്നു സാറ്‌.ഞങ്ങളുടെ Vocabulary ഉപയോഗിക്കുകയാണെങ്കില്‍ ഒരു പഠിപ്പിസ്റ്റായിരുന്നൊ?

ഉ:ഞാന്‍ വളരെ ആക്ടീവ്‌ ആയ,ജോവിയല്‍ ആയ,എല്ലാവര്‍ക്കും പ്രിയപ്പെട്ട ഒരു സ്റ്റുഡന്റ്‌ ആയിരുന്നു.

പിന്നെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞല്ലോ അങ്ങനെ പഠിക്കുന്നതായി എനിക്ക്‌ ഒരു ഓര്‍മ്മയൊന്നുമില്ല.പരീക്ഷകള്‍ക്ക്‌ എങ്ങനെയൊക്കെയോ മാര്‍ക്കുകള്‍ കിട്ടും.അതെങ്ങനെയെന്നു ഇന്നും എനിക്കറിയില്ല.ഹൈസ്കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത്‌,പത്താം ക്ലാസ്സില്‍ ക്രിസ്തുമസ്‌ പരീക്ഷ വരെ പഠിക്കുന്നതായി എനിക്കോര്‍മ്മയില്ല.അതിനു ശേഷമാണു സയന്‍സ്‌ ഒരു Interesting സംഭവമായി തോന്നുന്നതും,ഞാന്‍ കെമിസ്ട്രിയും ഫിസിക്സും ഒക്കെ പഠിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നതും.കണക്കിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞാല്‍,എനിക്ക്‌ ഓണപരീക്ഷയ്ക്കു കിട്ടുന്ന മാര്‍ക്ക്‌ രണ്ട്‌,ക്രിസ്തുമസ്‌ പരീക്ഷയ്ക്‌ എട്ട്‌.പക്ഷേ പത്താം ക്ലാസ്സില്‍ പാസാകുന്നത്‌ 1st ക്ലാസ്സില്‍,നാനൂറിനു മുകളില്‍ മാര്‍ക്ക്‌ മേടിച്ച്‌.അതാണു പഠിത്തത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മ.അല്ലാതെ ഞാന്‍ ഒരു പഠിപ്പിസ്റ്റല്ലായിരുന്നു.ഞാന്‍ Jovial ആയ ഒരു സ്റ്റുഡന്റായിരുന്നു.കലാപരമായ കാര്യങ്ങളില്‍ Involved ആയ ഒരു സ്റ്റുഡന്റായിരുന്നു.എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാമായിരുന്നു അന്നു.

ചോ:ഞങ്ങളുടെ ഒരു വിദ്യാഭ്യാസ രീതിയില്‍ ലഭിക്കുന്ന ട്രെയിനിംഗ്‌ ഒക്കെ,ഒരു ലക്ഷ്യം തീരുമാനിച്ച്‌ അതിനു വേണ്ടി അദ്ധ്വാനിക്കുക എന്ന രീതിയിലാണു.പക്ഷേ നിങ്ങളുടെ ഒരു കാലഘട്ടത്തില്‍ അങ്ങനെയൊന്നുമായിരുന്നില്ലല്ലോ.എങ്കിലും എന്തായിരുന്നു അന്നൊക്കെ മനസ്സില്‍?

ഉ:എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഈ Single Aim Attain ചെയ്യാന്‍ പോകുമ്പോള്‍,ആ ഒരു എയിം നടക്കാതെ പോകുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ പെട്ടന്ന് Depressed ആയി പോകും.Single Aim ന്റെ ഒരു പ്രശ്നമതാണു.പിന്നെ,അതു ഭയങ്കരമായി Specialized ആയ ഒരു സമൂഹത്തെയാണു സൃഷ്ടിക്കുന്നത്‌.മെഡിക്കല്‍ ഫീല്‍ഡ്‌ നോക്കുവാണേല്‍ speciality ആണു.ഒന്നില്‍ Specialise ചെയ്യുന്ന ആള്‍ക്ക്‌ മറ്റൊന്നിനേയും കുറിച്ചു അറിയത്തില്ല. ഇപ്പോള്‍ ഒരു Neuro Surgeon നു കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ ഒരു Anesthesist അല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊരു Specialist ന്റെ ആവശ്യമുണ്ട്‌.ഒരാള്‍ക്കു തന്നെ എല്ലാം ചെയ്യാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിലേയ്ക്കല്ല,Highly Specialized ആയ ഒരു സമൂഹത്തിലേയ്ക്കാണു നമ്മള്‍ പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌.ഞങ്ങള്‍ പഠിച്ചിരുന്ന സമയത്ത്‌ ഞങ്ങള്‍ക്കങ്ങനെ പ്രത്യേകിച്ച്‌ ഉദ്ദേശമൊന്നുമില്ല.ഒരോ കാലഘട്ടത്തിലും ഞാന്‍ ഇന്നത്‌ ആകണമെന്നു എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചത്‌ ഒരോ Phase ലും എനിക്ക്‌ കിട്ടിയ അവയര്‍നെസ്സില്‍ നിന്നാണു.പത്താം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിച്ചിരുന്ന സമയത്ത്‌ Detective നോവല്‍ ഒക്കെ വായിച്ച്‌ എനിക്ക്‌ ഒരു I.P.S ഓഫീസര്‍ ആകണമെന്നായിരുന്നു ആഗ്രഹം.പിന്നെ അതു മാറി,സയന്‍സ്‌ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയപ്പോല്‍ ഡോക്ടര്‍ ആകണമെന്നായിരുന്നു ആഗ്രഹം.പിന്നീട്‌ അതു മാറി Physicist ആകണമെന്നായിരുന്നു ആഗ്രഹം.അതു കഴിഞ്ഞു സൊസൈറ്റിക്ക്‌ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരു ജഡ്ജ്‌ ആകുക,അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു I.A.S ഓഫീസര്‍ ആകുക എന്നതായിരുന്നു ആഗ്രഹം.

ചോ:അതു കഴിഞ്ഞു സാറിന്റെ ക്യാമ്പസ്‌ ലൈഫ്‌ ആരംഭിക്കുകയാണു.ഇന്നത്തെ ഞങ്ങളുടെ ക്യാമ്പസ്‌ പോലെ ഒരു Stressed ആയ ലൈഫ്‌ ആയിരുന്നില്ലല്ലോ നിങ്ങളുടേത്‌.ആ ഒരു ക്യാമ്പസ്‌ ലൈഫിനെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്തൊക്കെയാണു?

ഉ:സീരിയസായി എന്റെ പഠനം തുടങ്ങുന്നത്‌ പ്രീ ഡിഗ്രി സമയത്താണു.സ്കൂളില്‍ നിന്നു കോളേജിലേയ്ക്ക്‌ വരുന്ന ഒരു സമയമാണത്‌.അപ്പോള്‍ നമുക്ക്‌ കോളേജിനെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു വിചാരം,എന്നും ക്ലാസ്സില്‍ പോകണ്ടാ,എല്ലാ പുസ്തകങ്ങളും കൊണ്ടു പോകണ്ടാ എന്നൊക്കെയാണു.അപ്പോള്‍ ആദ്യമായിട്ട്‌ പഠനം ഒരു ശീലമായി കാണുന്ന ഒരു സമയമാണു കോളേജ്‌ ലൈഫ്‌.എത്രത്തോളം നന്നായി പഠിക്കാന്‍ കഴിയും അത്രയും നന്നായി പഠിക്കുക എന്നത്‌ ഒരു Individual ലക്ഷ്യം ആകുന്നത്‌ അപ്പോഴാണു.

ഇന്ത്യയില്‍ താമസിച്ചു പഠിക്കുന്ന ഏതൊരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിയുടേയും പ്രധാനമായൊരു തത്ത്വം എന്നു പറയുന്നത്‌,In India,Quality Is An Individual Persuation,അതായാത്‌,You Can Be Good As Much As You Want To Be Good എന്നതാണു And You Are Good As Good As You Are Good.അതു കൊണ്ടാണു ഒരേ ക്ലാസ്സില്‍ തന്നെ ചിലര്‍ വളരെ Eminent ആയി മാറുകയും ചിലര്‍ അങ്ങനെയല്ലാതാവുകയും ചെയ്യുന്നത്‌.ഒരു Common Agenda ഇല്ലാതെയാണു ഞങ്ങള്‍ പഠിച്ചു വന്ന രീതിയും,Setup ഉം ഒക്കെ.എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കോളേജ്‌ ഒരുപാട്‌ മാനസികമായ Developmentഉണ്ടാകുന്ന ഒരു സ്ഥലമാണു.നിങ്ങളെ Competetive ആക്കുക എന്നുള്ളതല്ലാതെ,നിങ്ങളെ ഒരു യഥാര്‍ത്ഥ മനുഷ്യനാക്കുക എന്നതാണു Sub Conscious ആയിട്ട്‌ എന്റെ സമയത്തുള്ള College Education In Totality ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നത്‌.And I Want To Look Up Education In That Angle Only.പ്രത്യേകിച്ച്‌ ഇന്നത്തെ ഒരു കാലഘട്ടത്തില്‍ To Be Able To Be A Student,Is Extremely Difficult To Position.Today Is A Time Of Information Influx.ഇന്നു ശരിക്കും നമ്മള്‍ ക്ലാസ്സുകളിലേയ്ക്ക്‌ പോകണ്ട കാര്യമില്ല,ഒരു ബട്ടണ്‍ ക്ലിക്കില്‍ അറിവ്‌ ഇന്നു ലഭ്യമാണു

We Dont Need Any Teacehrs.But My Point Is That,We Need Teachers.We Need Very Highly Evolved Teacehrs,To Guide You & Show You What Is Information And What Is Knowledge And Objective Of Education SHould Be To Find Real Knowledge.I Sympathise The Students Of My Younger Generation,Especially Students Of This Time That My Dear Students,You Are Going Through A Very Very Difficult Time.You Have To Keep Your Sanity Intact,You Have To Respect Your Teachers,You Have To Make Yourself Evolved So That You Are Guided To Real Knowledge.

ചോ:പിന്നീട്‌ താങ്കള്‍ career course ആയി തിരഞ്ഞെടുത്തത്‌ ലോ ആണു.എന്തായിരുന്നു ആ തീരുമാനത്തിന്റെ പിന്നില്‍?

ഉ:ലോ എന്നത്‌ വളരെ ഉദാത്തമായ ഒരു Profession ആണു.നമ്മുടെ ഒരു Social Life ന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ഒരു കാര്യം എന്നു വച്ചാല്‍ You Get Equal Right,You Get Equal Justice എന്നതാണു.ഒരു Legislature അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു Executive പൊസിഷന്‍ അല്ല നമ്മളെ Socially Drive ചെയ്യുന്ന സംഭവം.നമ്മളെ Socially Drive ചെയ്യുന്ന സംഭവം Sense Of Equality & Sense Of Justice ആണു.അപ്പോള്‍ അതു സാധാരണ ജനങ്ങളിലേയ്ക്കെത്തിക്കുന്ന വളരെ ഉദാത്തമായ ഒരു Profession ആയി ആണു ഞാന്‍ ലോയെ കണ്ടിട്ടുള്ളത്‌.ഞാന്‍ Law Associate ചെയ്യുന്നത്‌ ഗാന്ധിജി,എബ്രാഹം ലിങ്കണ്‍ തുടങ്ങിയവരുമായിയാണു.

അതിന്റെ വേറൊരു വശം പറയം.ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ ഒരു റീഡിംഗ്‌,ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യത്തില്‍,സാധാരണക്കാരായ ആളുകള്‍ക്ക്‌ ഒരേയൊരു അത്താണി മാത്രമേയുള്ളു.അതു ഇന്ത്യന്‍ ജസ്റ്റീസ്‌ സിസ്റ്റം മാത്രമാണു.നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ എവിടെയൊക്കെ പോകേണ്ടി വന്നാലും,At Last, നിങ്ങള്‍ക്കു ജസ്റ്റീസ്‌ കിട്ടും.നമ്മുടെ സിസ്റ്റത്തില്‍ വേറെ പ്രോബ്ലംസ്‌ ഉണ്ട്‌.അതു വേറെ ഇഷ്യൂ.സാനിറ്റിയുള്ള ഒരേയൊരു Stream In Goverenence Is Judiciary and That Is Our Ultimate Point.അവിടെ നിന്നു മാത്രമേ എന്തെങ്കിലും നമ്മുക്ക്‌ നേരെചൊവ്വെ ചെയ്തു കിട്ടൂ.കാരണം Legislative Is Politics And Politics Is Corrupt,Police System Is Corrupt,Everything Is Corrupted.Even In Judiciary There Is Corruption,Still At A Higher Level,You Still Get Justice.Indian Democracyയുടെ ഒരു ഫൈനല്‍ ഹോപാണു ജ്യുഡീഷ്യറി.അതു കൊണ്ടാണു എനിക്കതിനോട്‌ താത്പര്യം തോന്നാന്‍ കാരണം

ചോ:ആ ഒരു ലൈനില്‍ നിന്നു എപ്പോഴാണു സിനിമ മനസ്സിലേയ്ക്ക്‌ വരുന്നത്‌?

ഉ:നമ്മള്‍ ലോ പഠിക്കുമ്പോള്‍ പ്രധാനമായും പഠിക്കുന്നത്‌ Relationship നെ പറ്റിയുള്ള പ്രശ്നങ്ങളാണു.ഇപ്പോള്‍ ക്രിമിനോളജി പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഏറ്റവും വലിയ പ്രശനങ്ങള്‍ Human Relationshipല്‍ ഉള്ള പ്രശ്നങ്ങളാണു.ജീവിതത്തെ പറ്റി ഞാന്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ അടുത്തറിയുന്നത്‌ ലോ പഠിക്കുമ്പോഴാണു.ഞാന്‍ സിനിമ കാണുമ്പോള്‍,സിനിമയെകുറിച്ചു പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ലോയില്‍ പഠിച്ച,കേട്ടറിഞ്ഞതും,കണ്ടറിഞ്ഞതുമായ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളും അതിന്റെ Penaltiesഉം ഒക്കെ ഒരു Depiction ആയി ഞാന്‍ കണ്ട Immediate ആര്‍ട്ട്‌ ഫോം സിനിമയാണു.അപ്പോള്‍ പണ്ടു മുതല്‍ കലാരംഗവുമായി ഒരു ബന്ധം മനസ്സില്‍ കിടക്കുന്നതു കൊണ്ടും,പിന്നെ ഈ Depicition ഉം ഒക്കെ കണ്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു ഇനി സിനിമ തന്നെ എന്റെ ജീവിതമെന്നു.