അവനും,അവന്‍ സ്നേഹിച്ച മരണവും

"പ്രതീക്ഷയ്ക്കു വക നല്‍കാത്ത ഒരു ഫോണ്‍കോള്‍ കൂടി ആശുപത്രിയില്‍ നിന്നു വന്നു.സമയം മുന്നോട്ടു പോകുന്തോറും അവന്‍ മരണവുമായി കൂടുതല്‍ അടുക്കുകയാണെന്നെനിക്കു തോന്നി.അവന്‍ പോയാല്‍,അറിഞ്ഞുകൂടാ ഇനിയുള്ള എന്റെ ദിവസങ്ങള്‍ എങ്ങനെയാകുമെന്ന്.ഞാന്‍ ഞാനല്ലാതെയായി പോകുമോ എന്നെനിക്കു ഭയം തോന്നുന്നു.എന്നിട്ടും ഒന്നും സംഭവിക്കതിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നു പ്രാര്‍തഥിക്കാന്‍ തോന്നുന്നില്ല.അവനെ അടുത്തറിയാവുന്ന ആര്‍ക്കെങ്കിലും കഴിയുമോ അങ്ങനെ ആഗ്രഹിക്കാന്‍.ഇല്ല,കഴിയില്ല......."

ഇത്രയും എഴുതി ഞാന്‍ ഡയറി മടക്കി.ഉറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴും മനസ്സില്‍ അവനായിരുന്നു.എപ്പോഴാണുറങ്ങിയതെന്നറിയില്ല....
നിര്‍ത്താതെയുള്ള ഫോണ്‍ബെല്ലു കേട്ടാണു എഴുന്നേറ്റതു.ആശുപതിയില്‍ നിന്നു ഹരിയാണു.

"എടാ അവന്‍ മരിച്ചു".

ആ മരണവാര്‍ത്ത സത്യത്തില്‍ ഒരലപം അശ്വാസമാണു നല്‍കിയതു.കാരണം മരണത്തെ അവന്‍ അത്ര മാത്രം സ്നേഹിച്ചിരുന്നു,ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.

അവനെ പരിചയപ്പെട്ടതു എവിടെ വച്ചാണു...ഓര്‍ക്കുന്നില്ല.പക്ഷേ മരണത്തോടുള്ള അഗാധമായ പ്രണയവുമായി അവനെ ഞാന്‍ കണ്ടു തുടങ്ങിയിട്ടു ഏറെ നാളുകളായി.പക്ഷേ ഇന്നുമെനിക്കറിയില്ല അവന്റെ ഈ വിചിത്രമായ ആഗ്രഹത്തിന്റെ കാരണം.സ്ണേഹിക്കാന്‍ മാത്രം അറിയാവുന്ന മാതാപിതാക്കള്‍,ഒരുപാടു നല്ല സുഹൃത്തുകള്‍,ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ സൗഭാഗ്യങ്ങളും,ഇതെല്ലാമുണ്ടായിട്ടും അവന്‍ സ്ണേഹിച്ചതു മരണത്തെ ആയിരുന്നു.ജീവിതത്തിന്റെ ഒരോ നിമിഷവും ആഘോഷിച്ചു നടന്നപ്പോഴും അവന്‍ തേടിയതു മരണത്തെ ആയിരുന്നു.പെട്ടന്നു ആളുകളെ മനസ്സിലാക്കുന്നവന്‍ എന്നു സുഹൃത്തുക്കള്‍ വിളിച്ചിരുന്ന എനിക്കും അവനെ മനസ്സില്ലായില്ല..അവന്റെ തന്നെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ "അനിര്‍വചനീയന്‍"
"എടാ ജീവിതം ഒരു മരീചികയാണു,അടുക്കുന്തോറും അകലേയ്ക്കു പോകുന്ന വെറും ഒരു തോന്നല്‍.പക്ഷേ മരണം ഒരു യാഥാര്‍ത്യമാണു.ഒരലപം സ്ന്തോഷത്തിനു ശേഷം ഒരുപാടു ദുഖം തരുന്ന ജീവിതം എന്ന മിഥ്യാബോധത്തേക്കാള്‍ ഞാനിഷ്ടപ്പെടുന്നതു,കുറച്ചു നേരത്തെ ദുഖത്തിനു ശേഷം ഒരുപാടു സന്തോഷം തരുന്ന മരണം എന്ന സത്യത്തെയാണു".

മരണത്തോടുള്ള അവന്റെ ഭ്രാന്തമായ സ്നേഹത്തോടുള്ള കാരണം ചോദിച്ച എനിക്കവന്‍ തന്ന മറുപടിയായിരുന്നു ഇത്‌.
**********************************************
നേരം വെളുത്തപ്പോള്‍ മുതല്‍ നല്ല മഴയാണു.അതു കൊണ്ടു തന്നെ അവന്റെ വീട്ടിലേയ്കു പോകാന്‍ തോന്നിയില്ല.കാരണം മഴക്കാലത്തെ മരണവീടുകള്‍ അവനെ പോലെ എന്നെയും വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു.ഏങ്ങലടികളും,കറുത്ത കുടകളും,തേങ്ങിക്കരയുന്ന മഴയും,എല്ലാം കൂടെ മനസ്സില്ലുണ്ടാകുന്നതു വല്ലാത്ത ഒരു വിങ്ങലാണു.ഞാന്‍ നേരെ പള്ളിയിലേക്കു പോയി.വിലാപയാത്ര എത്തിയിട്ടില്ല.

മരിക്കാന്‍ ഇത്രയേറെ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടും അവന്‍ ഒരിക്കല്ലും ആത്മഹത്യയെ കുറിച്ചു ചിന്തിച്ചില്ല.തന്നെ തേടിയെത്തുന്ന ഒരു മരണമായിരുന്നു അവന്റെ സ്വപ്നം.അതവനു കിട്ടുകയും ചെയ്തു.ചീറിപാഞ്ഞു വന്ന ഒരു ലോറിയുടെ രൂപത്തില്‍.ഐ.സി.യുവില്‍ വച്ചു അവസാനമായി അവനെ കണ്ടപ്പോള്‍ ക്ഷീണിച്ച സ്വരത്തില്‍ അവന്‍ എന്നോടു പറഞ്ഞതും അതായിരുന്നു " എടാ ഐ ഗോട്ട്‌ ഇറ്റ്‌".അവന്റെ ആ വാക്കുകളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതു മരണം അടുത്ത്‌ എത്തിയവന്റെ ഭയമായിരുന്നില്ല ,വിജയം പൊരുതി നേടിയ ഒരു ധീരയോദധാവിന്റെ സന്തോഷമായിരുന്നു...

വിലാപയാത്ര എത്തി.ഞാന്‍ സെമിത്തേരിയിലേയ്ക്കു നടന്നു.
മുത്താനുള്ളവര്‍ക്കു മുത്താം എന്നു അച്ചന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍,ഞനും നല്‍കി അവനു ഒരു അന്ത്യച്ചുംബനം.ആഗ്രഹിച്ചതു നേടിയ ഒരു വിജയിയുടെ ഭാവമായിരുന്നു അവന്റെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നതെനിക്കു തോന്നി.അതെ തോന്നലാകാം.

അവന്റെ കുഴിമാടത്തിലെയ്ക്കു ഒരു പിടി കുന്തിരിക്കം ഇട്ടു ചാറ്റല്‍മഴയത്തു തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള്‍ അവന്റെ ആ വാക്കുകളായിരുന്നു മനസ്സില്‍.....
"എടാ ജീവിതം ഒരു മരീചികയാണു,അടുക്കുന്തോറും അകലേയ്ക്കു പോകുന്ന വെറും ഒരു തോന്നല്‍.പക്ഷേ മരണം ഒരു യാഥാര്‍ത്യമാണു.ഒരലപം സ്ന്തോഷത്തിനു ശേഷം ഒരുപാടു ദുഖം തരുന്ന ജീവിതം എന്ന മിഥ്യാബോധത്തേക്കാള്‍ ഞാനിഷ്ടപ്പെടുന്നതു,കുറച്ചു നേരത്തെ ദുഖത്തിനു ശേഷം ഒരുപാടു സന്തോഷം തരുന്ന മരണം എന്ന സത്യത്തെയാണു"

സത്യമാണോ ഇതു...ആരോടു ചോദിക്കാന്‍..അവന്‍ പോയില്ലേ....